Fred is al jarenlang een geliefde reisleider. Met zijn gevoel voor humor, nuchtere kijk op het leven en zijn interesse in mensen, maakt hij het voor zijn gasten altijd een onvergetelijke reis. Zijn verhaal gaat over een reis die hij nooit meer zal vergeten.
Plan uw reis
Op 7 mei in 2016 begon ik als reisleider aan een van mijn favoriete reizen langs de IJssel, de Hanzeroute. Tijdens het inschepen op zaterdag ontmoette ik Kristine de Geest. Ze werd aan boord afgeleverd door een onvervalste Amsterdamse dame, die erbij vermeldde dat ik goed op haar moest passen! Kristine was een Canadese met een Nederlandse naam die ze natuurlijk met een Engelse tongval gebruikte. Daar maakten we een grap over en het ijs was gebroken. “Als je je eigen familienaam niet kunt uitspreken, moeten we daar maar op oefenen.”
Terug naar Nederland
Samen met haar vriendin kwam ze uit Vancouver om een reis in Nederland te maken. Niet dat ze zo’n fietser was, maar een paar dagen op het zadel van een e-bike leek haar niet zo moeilijk. Kristine vertelde dat ze een paar weken na haar geboorte was geadopteerd door een Nederlandse familie en zo kwam ze aan haar achternaam. Haar vader was recent overleden en dat bracht haar op het idee weer wat in Nederland te reizen. Ze was daar al meerdere malen geweest, maar nog nooit per schip en al helemaal niet op de fiets.
Feestje ter ere van 150-jarig bestaan
De reis ging van start en via Wijk bij Duurstede, Arnhem, Zutphen en Deventer kwamen we op woensdag aan in Kampen. Hier raakten we met de hele groep verzeild op een receptie ter gelegenheid van het 150 jaar bestaan van de lokale Stadsgehoorzaal. Dat is een verhaal op zich… Weer terug aan boord bleek iemand haar bril te zijn vergeten. Inmiddels was het kwart voor tien en het feest zou om tien uur over zijn, dus dat werd rennen!
Ik hoef natuurlijk niet uit te leggen wie de bril vergeten was. Eenmaal terug aan boord kwam er een glaasje wijn op tafel om de stressvolle situatie te evalueren. Met wat gezellige muziek erbij zaten we tot een uur of 12 in de kajuit te praten, terwijl alle andere gasten al onder zeil waren.
Bedankje voor de schipper
Hans Petrus, schipper van de Gandalf was zo vriendelijk om een tante en een oom van Kristine op de boot uit te nodigen in Spakenburg. Het was zo leuk voor Kris om tijdens de reis nog wat verwanten te ontmoeten. Als dank voor dat gebaar wilde ze een fles schippersbitter kopen, een regelmatig geschonken drankje op het schip.
Toen we vrijdag in het Oosterdok waren aangelegd, moest en zou er een slijter worden gezocht. Om haar niet helemaal in Amsterdam te laten verdwijnen, fietste ik maar mee als privé gids. Op de weg terug besloten we nog even een glaasje wijn te drinken op het zonnige terras van Hanneke’s Boom, vlak bij het schip.
Een onvergetelijke avond
Na het avondeten was het ‘officiële programma’ van de reis afgesloten. Eerlijk gezegd, waren de meeste gasten al niet fit genoeg meer om de binnenstad nog onveilig te maken. Dus toog ik met Kristine en haar vriendin Linda naar Proeflokaal de Ooievaar op de Zeedijk. Een prachtige locatie om een mooie week af te sluiten. Een onvergetelijke avond natuurlijk.
Als je een keer in Vancouver bent…
Het toeval wilde, dat we de volgende dag allebei met de Thalys naar Parijs zouden gaan. Ik ging vanuit Parijs nog een paar fiets-vaarvakanties begeleiden en Kristine ging bij vrienden op bezoek. Van het idee om samen te reizen kwam niets terecht, want mijn trein vertrok een uur eerder. Dus wachtte ik op het station van Paris Nord op haar trein om elkaar nog even te zien. Bij nader inzien, was een e-mailadres ook wel fijn. Na een knuffel op het perron, waar ze haar vrienden ook ontmoette, zei ze: “Als je een keer in Vancouver bent kom je langs en dan gaan we uit eten.”
Overwinteren in Canada
Nu is het onwaarschijnlijk dat een eenvoudige reisleider per ongeluk in Vancouver terecht komt, maar na een weekje heen-en-weer e-mailen heb ik toch maar een vliegticket gekocht.
Zodoende vloog ik op 19 juli 2016 naar Vancouver voor een week en het was super. Na het einde van het seizoen, vertrok ik naar British Columbia voor mijn eerste winter daar. Sinds die tijd woon ik in Vancouver tijdens de wintermaanden en zodra de Tulpenreizen weer beginnen, ga ik weer aan het werk.
Er is meer dan fietsen in het leven
Het is natuurlijk een behoorlijke stap om je vaderland te verlaten. Bovendien gaat er niets boven de Nederlandse fietspaden, maar er is meer dan fietsen in het leven. Daarom hebben we besloten samen te blijven en dat te bezegelen met een huwelijk. Op 14 augustus 2020 zijn we getrouwd!
Het was nog een hele toestand om dat binnen de beperkingen vanwege corona te verwezenlijken. Ondanks alles was het een superfeest en een mooie dag die we toch nog met een kleine groep vrienden (met een beetje afstand) konden vieren. Als klap op de vuurpijl, zijn we op Valentijnsdag precies een half jaar getrouwd.
Geen mooiere manier om een land te zien
Natuurlijk staat reizen hoog op ons verlanglijstje, maar helaas gooit de corona-epidemie roet in het eten. In de afgelopen jaren is Kristine elk jaar een keer met me meegeweest en we willen graag nog meer reizen maken samen. Hopelijk komen er gauw weer betere tijden en kan ik weer wat fiets-vaarvakanties begeleiden. Er staan er nog veel op mijn verlanglijstje. Er is ook geen mooiere manier om een land te zien, dan op de fiets!
Hebt u ook zin in een ontspannende fiets-vaarvakantie?
Onze reisexperts helpen u graag de perfecte reis voor u te vinden. Neem gewoon contact op en vraag meer informatie aan!
Plan uw reis